Drodzy Czarodzieje! 🔮
Bohaterem rozpoczynającym cykl będzie siwy, starszy mężczyzna, który w Hogwarcie pełni rolę dyrektora.
Macie rację! Jest nim Albus Dumbledore! 😀
Albus Perciwal Wulfryk Brian Dumbledore urodził się w rodzinie czarodziejów jako syn Kendry i Perciwala. Miało, to miejsce latem 1881 w Mould-on-the-Wold (niewielkiej, czarodziejskiej wiosce), gdzie spędził swoje dzieciństwo. Albus był najstarszym z trojga rodzeństwa. Miał młodszego brata, Aberfortha i siostrę, Arianę.
Albus, gdy miał dziesięć lat był świadkiem jak Ariana została zaatakowana przez trzech mugoli, którzy spostrzegli, że nieświadomie uprawia czary. Ich atak wywołał u niej ogromną traumę. Doszło do tego, że Ariana zaczęła bać się samej siebie i swojej magicznej mocy zaprzestała jej używać.
Jej czarodziejskie zdolności ujawniały się jednak w postaci losowych i niekontrolowanych wybuchów, co przyczyniło się do tego, że stała się niebezpieczna dla siebie i innych i potrzebowała stałej opieki.
postanowił odegrać się na mugolach, którzy skrzywdzili jego córkę i dokonał na nich samosądu, przez co co trafił do Azkabanu, gdzie niedługo później zmarł. Sprawa odbiła się głośnym echem w prasie. Wizengamot nie znał motywów działania Perciwala, oskarżając go o skrajną nienawiść do osób nie posiadających magicznych zdolności.
W związku z rosnącą złą reputacją rodzina Dumbledore przeprowadziła się do Doliny Godryka, by uniknąć plotek na swój temat. Dolina ta była podobnie jak Mould-on-the-Wold czarodziejską mieściną. Matka Albusa nie utrzymywała kontaktu z sąsiadami z wyjątkiem Bathildy Bagshot, a jej dzieci były pouczone, żeby nie wspominały publicznie o ich ojcu.
Swoją karierę ze Szkołą Magii i Czarodziejstwa rozpoczął jako jej uczeń w 1892 roku, zostając przydzielonym do Gryffindoru. Tam również unikał rozmów na temat swojego ojca pomimo zainteresowania tematem przez otoczenie. Podczas nauki w Hogwarcie zyskał serdecznego przyjaciela, którym był Elfias Doge, który był chory na smoczą ospę i był podobnie jak Dumbledore wykluczony ze społeczności.
Większość myślała, że Albus podobnie jak jego ojciec nienawidzi mugoli, ale ten udowodnił, że tak nie jest (nawet walczył o ich prawa). Kończąc pierwszy rok nauki zyskał miano najlepszego ucznia w historii szkoły, przez co zła reputacja, którą pozostawił po sobie Perciwal odeszła w zapomnienie. Postrzegano go jako osobę rozwiązującą konflikty i bardzo pomocną.
Utrzymywał kontakty z wielkimi postaciami w świecie magii, między innymi z Nicolasem Flamelem, wybitna historyczką Bathildą Bagshot oraz teoretyk magii Adalbertem Wafflingiem.
Niektóre szkolne wypracowania Albusa trafiło do naukowych publikacji, takie jak Transmutacja Współczesna, Eliksirotwórstwo Praktyczne oraz Horyzonty Zaklęć.
Zdobył wszystkie możliwe nagrody szkolne, jakie była możliwość. Przepowiadano mu karierę Ministra Magii, ale on sam nigdy nie interesował się polityką, marzył o tym by nauczać.
Na trzecim roku prawdopodobnie wybrał naukę starożytnych run i odrzucił wróżbiarstwo, a na czwartym roku przez przypadek podpalił swoją kotarę w Hogwarcie w dormitorium, ale nigdy jej nie lubił.
Na piątym roku stał się prefektem i osiągnął najlepsze wyniki w Standardowych Umiejętnościach Magicznych.
Gryzelda Marchbanks, która była jedną z jego
egzaminatorek, pomimo bogatego stażu nigdy nie spotkała kogoś, kto operował by różdżką w taki sposób w jaki, to robił młody Albus. Na siódmym roku został Prefektem Naczelnym.
Naukę w Hogwarcie ukończył w 1899 roku i był najwybitniejszym uczniem tej
szkoły. Zdobył Nagrodę Barnabusa Finkleya za spektakularne osiągnięcia w rzucaniu
zaklęć oraz złoty medal za genialne wystąpienie podczas Międzynarodowej Konferencji
Alchemików w Kairze. Był także reprezentantem brytyjskiej młodzieży w Wizengamocie.
Po ukończeniu szkoły planował podróżować po świecie, by móc przypatrywać się czarodziejom z każdego zakątka. Musiał jednak z tego zrezygnować, ponieważ zmarła jego matka, a on musiał zaopiekować się rodziną.
Niedługo po śmierci Kendry, do Doliny Godryka wprowadził się Gellert Grindelwald, który zamieszkał u swojej ciotecznej babki, Bathildy Bagshot.
Albus i Gellert byli jedyni młodymi czarodziejami w
okolicy, ale również dwojgiem wybitnych ludzi, którzy szybko przypadli sobie do
gustu i zaczęli spędzać razem coraz więcej czasu. Oboje byli mocno zafascynowani Insygniami Śmierci, które mieli zamiar odszukać. Byli ze sobą na tyle blisko, że zawarli pakt braterstwa krwi, który polegał na
Pewnego dnia w domu rodzinnym pojawił się Aberforth, który był wyraźnie niezadowolony z tego jak z obowiązków wywiązuje się Albus. Był gotowy rzucić szkołę, aby zająć się siostrą. Pomiędzy braćmi i obecnym na miejscu Grindelwaldem rozpoczęła się bójka, którego świadkiem była Ariana. Mężczyźni zaczęli rzucać zaklęciami, a jedno z nich zabiło dziewczynkę.
Po tym wydarzeniu Dumbledore i Grindelwald postanowili się rozejść, każdy w swoją stronę.
Dumbledore zaproponował mu naukę w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Tom jednak nie uwierzył w to i kazał Albusowi udowodnić, że potrafi używać magii, na co ten się zgodził i podpalił szafę, którą po chwili używając innego zaklęcia ugasił.
Tom Riddle w 1938 rozpoczął naukę w Hogwarcie. Nauczyciele byli nim niesamowicie oczarowali. Uważali, że miał ogromny talent. Już przy pierwszym spotkaniu Dumbledore zwrócił uwagę, że chłopak jest okrutny, tajemniczy i czuje chęć dominacji. Postanowił się mu przyglądać i nie pozwolił się mu omamić, tym bardziej że młody Tom miał cechy i ambicje zbliżone do nastoletniego Gellerta.
Miał dobre przeczucie, ponieważ Tom, to przyszły Lord Voldemort.
1. Nie był fanem fasolek wszystkich smaków Bertiego Botta, ponieważ w młodości trafił na fasolkę o smaku wymiocin.
2. Lubił konfiturę o smaku malinowym.
3. W młodości miał kasztanowe włosy.
